Badania obrazowe i laboratoryjne w weterynarii - kiedy są niezbędne?
W dzisiejszych czasach coraz częściej zwierzęcia domowego nie traktuje się tylko jako pupila, ale już jako pełnoprawnego członka rodziny. Dlatego też właściciele pragną dla nich jak najlepszej opieki medycznej. Wymusza to na medycynie weterynaryjnej rozszerzenie technik diagnostycznych, dzięki którym lekarze weterynarii są w stanie określić z dużą dokładnością przyczynę pogorszenia się stanu zdrowia zwierzęcia oraz postawić trafną diagnozę. Co to za metody i kiedy się je stosuje?
Badania obrazowe
Zgodnie z nazwą pozwalają uzyskać obraz wewnętrznych struktur organizmu tj. narządów, kości czy tkanek miękkich. Standardowym badaniem z tej kategorii jest ultrasonografia, w skrócie USG.
- Metoda ta opiera się na wykorzystaniu fal ultradźwiękowych, emitowanych przez specjalną głowicę, którą przykładamy do skóry w badanym obszarze - mówi lek. wet. Małgorzata Mikołajczak, właścicielka gabinetu weterynaryjnego Elza - Badanie to jest całkowicie nieinwazyjne i bezbolesne. Dzięki temu badaniu jesteśmy w stanie ocenić wielkość, kształt oraz ewentualne zmiany w danym narządzie w jamie brzusznej.
Innym powszechnie stosowanym badaniem obrazowym jest badanie rentgenowskie, czyli RTG. Tutaj z kolei wykorzystywane są promienie rentgenowskie, które odbijając się od tkanek, dają obraz na specjalnej kliszy. Jest to badanie dokładniejsze, ale wymaga większego unieruchomienia zwierzęcia podczas badania.
Stosunkową nowością w dziale weterynaryjnym jest wykonywanie tomografii komputerowej oraz rezonansu magnetycznego. Najczęściej stosuje się je w celu diagnostyki chorób mózgu i układu nerwowego.
Badania laboratoryjne
- Są to ogólnie określane badania specjalistyczne, wykonywane najczęściej w laboratoriach weterynaryjnych. Jednakże coraz częściej przychodnie/lecznice rozszerzają swoje oferty o stacjonarne wykonywanie niektórych badań, tj. morfologia, biochemia krwi, badanie moczu, kału - mówi lek. wet. Małgorzata Mikołajczak - badania te polegają na analizie materiału biologicznego w celu wykrycia nieprawidłowości.
Lekarz weterynarii decyduje o tym, które z badań dodatkowych należy wykonać w zależności od objawów oraz diagnostyki różnicowej. Większość z wyników jesteśmy w stanie uzyskać nawet w kilka minut po pobraniu materiału np. badanie moczu, a na inne należy czekać od kilku godzin do kilku dni np. posiew bakteryjny.
Dzięki wyżej wymienionym badaniom lekarze weterynarii są w stanie w bardzo szybki sposób zdiagnozować pacjenta i wprowadzić odpowiednie leczenie.
