Czym różni się pełna księgowość od KPiR?

Obowiązek odprowadzania należnych podatków oraz rozliczania się z Urzędem Skarbowym jest konieczny w przypadku prowadzenia własnej działalności gospodarczej bez znaczenia na ilość zatrudnionych osób. Istnieją dwa podstawowe sposoby prawidłowego rozliczania się, które zależą między innymi od formy prawnej spółek oraz wielkości przedsiębiorstwa. Do wyboru jest prowadzenie KPiR oraz pełna księgowość. Czym się od siebie różnią i która forma prowadzenia rozliczeń będzie obowiązkowa dla danego przedsiębiorstwa?

KPiR – czyli uproszczona księgowość

Księga Przychodów i Rozchodów to uproszczona forma rozliczania się oparta na zestawieniu przychodów i rozchodów przedsiębiorstwa w danym okresie czasu. Na podstawie tych informacji ustala się między innymi główną podstawę opodatkowania. Dodatkowo prowadzenie Księgi Przychodów i Rozchodów pozwala podsumować działalność przedsiębiorstwa w danym roku odnośnie poniesionych strat oraz uzyskanych dochodów. W KPiR znajdują się między innymi takie pozycje jak:

• Przychody,
• Poniesione wydatki,
• Zakup towarów,
• Koszty prac badawczo – rozwojowych.

Bardziej szczegółowe informacje o zdarzeniach gospodarczych w firmie nie są wymagane w przypadku uproszczonej księgowości.

Czym jest pełna księgowość?

Pełna księgowość to najbardziej rozbudowana i szczegółowa forma rozliczania się z przychodów danego przedsiębiorstwa. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest ewidencja każdego zdarzenia gospodarczego dotyczącego firmy. Odbywa się to poprzez prowadzenie ksiąg rachunkowych, w których skład wchodzą:

• Księga główna,
• Księga pomocnicza,
• Dzienniki,
• Zestawienie obrotów oraz sald kont księgi głównej i ksiąg pomocniczych,
• Wykaz wszystkich aktywów i pasywów.

Dzięki tak szczegółowym informacjom uzyskuje się rzetelny obraz finansowy firmy, który pozwala podejmować decyzję przykładowo o nowych inwestycjach. Jako że jest to wymagająca forma rozliczania się, warto skorzystać z profesjonalnych usług biura rachunkowego.

Kiedy KPiR, a kiedy pełna księgowość?

Z uproszczonej księgowości mogą korzystać jednoosobowe firmy oraz te, których przychód netto wynikający z działalności nie przekracza 2 milionów euro za ubiegły rok obrotowy. W przypadku przekroczenia tej kwoty przedsiębiorstwo ma obowiązek przejścia na pełną księgowość. Ponadto do rozszerzonej formy rozliczeń bez względu na osiągany przychód zobowiązane są spółki handlowe, akcyjne, komandytowe i komandytowo – akcyjne, samorządy, jednostki organizacyjne działające na podstawie Prawa bankowego, oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych.